POZAPIECKOWO
Krzysztof B. Szymoniak „Wańkowicz krzepi” czyli od „na tropach Smętka” do „Karafki La Fontaine’a”.
Krzysztof Szymoniak urodził się w 1953 roku w Kępnie. Od roku 1969 mieszka w Gnieźnie, gdzie ukończył II LO. Jest absolwentem Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od połowy lat 80. związany z Poznaniem; ostatni sekretarz „NURTu”, założyciel i pierwszy red. naczelny dwutygodnika „NOWY NURT”, poeta, prozaik, eseista, fotograf. Przez 15 lat związany z redakcją poznańskiego dziennika „Głos Wielkopolski” (1989–2003), dla którego, między innymi, zakładał terenowe oddziały „Głosu” w Ostrowie Wielkopolskim, Kaliszu, Koninie i Gorzowie Wielkopolskim. Laureat (1988) poznańskiego Medalu Młodej Sztuki za reportaże literackie oraz srebrnego medalu „Za zasługi dla rozwoju twórczości fotograficznej”. Od początku XXI w. wykładowca na UAM w Poznaniu, gdzie w Instytucie Językoznawstwa uczył dziennikarstwa, twórczego pisania, wiedzy o mediach i wiedzy o fotografii. Posiada publikacje naukowe w zakresie językoznawstwa, medioznawstwa i wiedzy o fotografii. Autor tekstów otwierających albumy i katalogi wystaw fotograficznych oraz antologie poetyckie i książki literackie. Na swoim koncie ma także wiele recenzji literackich i teatralnych. W swoim dorobku posiada kilka zbiorów wierszy, kilka tomów prozy, 4 tomy eseistyki około fotograficznej, w tym dwutomową monografię „Bez przysłony” poświęconą w całości, ukazującemu się przez 13 lat „Kwartalnikowi Fotografia”. Autor tekstów o literaturze i fotografii. Uczestnik fotograficznych wystaw, lokalnych i ogólnopolskich zdarzeń literackich. W 2021 roku został wyróżniony Medalem Koronacyjnym. Od 35 lat związany artystycznie, literacko i towarzysko z bydgoską Galerią Autorską Jana Kaji i Jacka Solińskiego. W 2023 ukazały się jego 3 książki: „365 — Archeologia Pamięci”, „3 poematy, oda oraz inne bajki”, „Oraz. Paniczne zapiski emeryta”. W tym samym roku został uhonorowany gnieźnieńskim „Medalem Millenijnym”, odznaką Marszałka „Za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego”, nagrodą kulturalną miasta Gniezna — „Królik 2023”, a przez IPN odznaką honorową Działacza Opozycji Antykomunistycznej — „Za Zasługi dla Niepodległości 1956–1989”.
Tak się pięknie udało zaplanować, że właśnie w dniu w którym mija 50.rocznica śmierci Melchiora Wańkowicza (10.01.1892 — 10.09.1974) — pisarza, dziennikarza, świetnego reportażysty i publicysty – odbyło się zapieckowe spotkanie właśnie z Krzysztofem Szymoniakiem, który wniósł b. bogatą wiedzę o samym Wańkowiczu, o czasach w których żył i o jego twórczości. Spotkanie zaczął od wyświetlenia 70 zdjęć dotyczących Melchiora Wańkowicza. Później, gdy w szerokim kontekście omawiał jego życie i twórczość, my słuchacze wiedzieliśmy jak wyglądał Melchior oraz członkowie jego rodziny w różnych etapach życia, a także jak wyglądały okładki wszystkich jego książek i książek jemu poświęconych.
Melchior obumarły wcześnie przez rodziców został oddany na wychowanie do majątku babki na Kowieńszczyźnie, gdzie matczyne Nowotrzeby dzierżone były od czterech pokoleń w twardych rękach matriarchatu. Już w gimnazjum Melchior włączył się w działalność polityczną. Działalności politycznej towarzyszyły najwcześniejsze próby literackie. Po zdaniu matury w 1911 Wańkowicz jesienią tego roku rozpoczął studia w Szkole Nauk Politycznych w Krakowie oraz na Wydziale Prawa UJ. Krzysztof Szymoniak posiada dar pięknego opowiadania, dzięki temu mogliśmy przyjrzeć się osobistej wyprawie Melchiora Wańkowicza w historię, we współczesność, w literaturę, aż po twarde wartości patriotyzmu, którym został wierny przez całe swoje, niezwykle bogate, ale i trudne życie. Prelegent przekazał nam, że życiorys M. Wańkowicza jest niezmiernie interesujący, b. bogaty w różne, także tragiczne zdarzenia, bo i czasy, w których żył i tworzył, były b. trudne historycznie. Jak stwierdził Krzysztof Szymoniak „Melchior Wańkowicz, powszechnie uważany za mistrza polskiego reportażu, kiedyś masowo i namiętnie czytany, dzisiaj nadal jest ceniony za twórczość, która okazała się panoramą polskiego losu — od Kresów polskich z początków XX wieku oraz II RP z czasów międzywojnia, przez II wojnę światową, po nową Polskę (PRL) i w końcu po rok 1974, rok śmierci pisarza”.
Spotkanie odbyło się w przyjaznych murach WiMBP w Gorzowie Wlkp. Serdecznie dziękuję, za jak zawsze, sympatyczną współpracę, a Agnieszce Kimon za przygotowanie sali i jej oprzyrządowania.
Spotkanie było dofinansowane ze środków Urzędu Miasta.
